Diagnozowanie padaczki

Wystąpienie napadu padaczkowego niekoniecznie oznacza padaczkę. Padaczkę można potwierdzić, jeśli u pacjenta wystąpiły co najmniej dwa niesprowokowane napady padaczkowe. W pewnym sytuacjach diagnozę można potwierdzić już po pierwszym niesprowokowanym napadzie padaczkowym. Inne schorzenia, takie jak: omdlenie, migreny i ataki paniki, mogą wywołać objawy podobne do napadu padaczkowego.

Diagnozowanie padaczki może być skomplikowanym procesem, obejmującym wiele różnych badań i polegającym na zebraniu informacji od wielu osób.

Na początku lekarz lub specjalista poprosi o szczegółowe opisanie występujących napadów padaczkowych. Może również poprosić członków rodziny lub przyjaciół o uzupełnienie tego opisu. Lekarz może zalecić prowadzenie dziennika napadów padaczkowych w celu notowania informacji, takich jak moment wystąpienia napadu padaczkowego, co pacjent robił w chwili jego wystąpienia, a także odczucia pacjenta przed napadem, w jego trakcie i po jego ustąpieniu.

Badania wykorzystywane w diagnozowaniu padaczki

Dodatkowe informacje zostaną zgromadzone z wykorzystaniem:

  • badań krwi w kierunku chorób, które mogą wywoływać napady padaczkowe
  • EEG w celu oceny aktywności elektrycznej mózgu
  • badania MRI w celu sprawdzenia pod kątem guzów, udaru mózgu lub blizn w mózgu

Elektroencefalogram (EEG)

Electroencephalogram (EEG)

EEG to bezbolesne badanie, w trakcie którego specjalista mocuje do głowy pacjenta nieszkodliwe elektrody za pomocą taśmy klejącej lub specjalnego kleju. Elektrody są podłączane do komputera, który prowadzi pomiar aktywności elektrycznej w mózgu.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI)

CT and MRI Scan

W badaniu MRI wykorzystywane jest pole magnetyczne i fale radiowe do wygenerowania obrazu mózgu. Badanie to wiąże się z koniecznością leżenia nieruchomo podczas wykonywania obrazu mózgu w skanerze MRI, czyli dużym tunelu z otwartymi końcami, wokół którego znajduje się kolisty magnes.