Autyzm a padaczka

Dzieci cierpiące na padaczkę są obarczone wyższym ryzykiem wystąpienia autyzmu, jednak zależność pomiędzy tymi dwiema chorobami nie jest w pełni zrozumiana i udokumentowana.

Istnieje związek pomiędzy autyzmem, problemami z uczeniem się oraz padaczką.

Leczenie osób cierpiących na padaczkę i autyzm nie będzie się różniło od terapii u osób bez autyzmu, jednak należy dołożyć wszelkich starań, by badania mające na celu potwierdzenie padaczki były możliwie jak najmniej stresujące. Zaproponowany/zarekomendowany lek przeciwpadaczkowy będzie taki sam jak w przypadku osoby, u której nie występuje autyzm.

U niektórych dzieci występuje „zespół padaczkowy”. Są to inne objawy przedmiotowe i podmiotowe, które występują razem i same w sobie są oddzielnymi schorzeniami.

Łagodna padaczka Rolanda – jest stwierdzana w przypadku około 15% dzieci i występuje w wieku od 3 do 10 lat. U dzieci występuje mniej napadów padaczkowych, które zwykle ustępują całkowicie do 16. roku życia.

Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości – jest stwierdzana w przypadku około 12% dzieci i występuje w wieku od 4 do 10 lat. Około 90% dzieci „wyrośnie” z tego rodzaju padaczki do 12. roku życia.

Młodzieńcza padaczka miokloniczna – zwykle występuje między 12. a 18. rokiem życia. Napady padaczkowe zwykle występują po przebudzeniu, często są wywoływane zmęczeniem, jednak w 40% przypadków są wyzwalane migającymi światłami.

Zespół Westa – często występuje w pierwszym roku życia po urazie mózgu, do którego doszło przed ukończeniem 6. miesiąca życia. U tych dzieci często rozwijają się problemy behawioralne i trudności z uczeniem się.

Zespół Lennoxa-Gastauta – zwykle rozwija się między 3. a 5. rokiem życia, jednak może wystąpić później. Również u tych dzieci często rozwijają się problemy behawioralne i trudności z uczeniem się. Takie dzieci często muszą być leczone lekami podawanymi w skojarzeniu.